مسند أحمد ٢٠٩٢٢: حَدَّثَنَا بَهْزٌ حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ سَلَمَةَ عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُمْهَانَ عَنْ سَفِينَةَ قَالَ كُنَّا فِي سَفَرٍ قَالَ فَكَانَ كُلَّمَا أَعْيَا رَجُلٌ أَلْقَى عَلَيَّ ثِيَابَهُ تُرْسًا أَوْ سَيْفًا حَتَّى حَمَلْتُ مِنْ ذَلِكَ شَيْئًا كَثِيرًا قَالَ فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنْتَ سَفِينَةُ
Musnad Ahmad 20922: Telah menceritakan kepada kami Bahz telah menceritakan kepada kami Hammad bin Salamah dari Sa'id bin Jumhan dari Safinah, ia berkata: Kami pernah dalam suatu perjalanan bersama Rasulullah Shallallahu'alaihi wasallam, setiap kali seseorang letih, ia melemparkan bawaannya, perisainya atau pedangnya kepadaku hingga saya membawa banyak sekali, kemudian Nabi Shallallahu'alaihi wasallam bersabda kepadaku: "Engkau betul-betul Safinah."
Musnad Ahmad Nomer 20922